In juli 2012 verscheen het onderzoek ‘Diagnosis, treatment and prevention of ankle sprains: an evidence-based clinical guideline, Gino M. Kerkhoffs, Michel van den Bekerom, Leon A. M. Elders, et al. in British Journal of Sports Medicine.
Onlangs is een update van deze studie gepubliceerd. De belangrijkste uitkomsten in deze update zijn:
- Naast het gebruik van ijs en compressie in combinatie met rust en het hoog houden van de enkel, is oefentherapie een zeer belangrijk aspect in de behandeling van enkelletsel in de acute fase.
- Oefentherapie wordt ook aanbevolen voor de preventie van terugkerend lateraal enkelbandletsel.
- Uit de studie van 2012 bleek al dat vroegfunctionele behandeling gecombineerd dient te worden met oefentherapie. Het gebruik van een brace werd in deze studie reeds aanbevolen. Uit de update blijkt dat het gebruik van een enkelbrace de grootste effecten laat zien, vergeleken met andere typen van functionele ondersteuning zoals niet-elastische sporttape en kinesiotape. Van kinesiotape wordt gesteld dat het onwaarschijnlijk is dat deze tape voldoende mechanische steun biedt bij instabiele enkels.
- Sneller weer aan het werk: een brace en onmiddellijke functionele behandeling gecombineerd met een plan om weer aan het werk te gaan wordt geadviseerd.
- Een semi-rigide brace wordt gesuggereerd als de meest kostenefficiënte optie, in vergelijking met tape.
De aanleiding van dit onderzoek in 2012 was dat enkelbandletsel een zeer veel voorkomende sportgerelateerde aandoening is, met een hoog recidiefrisico en de daaraan gerelateerde kosten. Enkelbandletsels vormen een socio-economisch probleem vanwege de hoge maatschappelijke kosten en arbeidsverzuim. Doel van het onderzoek was om aanbevelingen te doen in de vorm van een klinische richtlijn die erop is gericht het risico van enkelbandletsel terug te dringen door verbeterde diagnostiek en uitbreiding van therapeutische mogelijkheden. Het heeft lang ontbroken aan een systematische-, evidence-based richtlijn van lateraal enkelbandletsel.